29-12-2014 Dag4: Phnom Penh - Cambodja

29-12-2014 dag 4:
Killing fields
Iets later opgestaan dan m'n plan was. Ben toen eerst nog dollars gaan pinnen en daarna meteen de bus naar 4000 islands gaan regelen. Dat duurde een eeuwigheid, maarja. Uiteindelijk toch gelukt. Toen naar m'n hostel gegaan voor een tuk tuk naar de Killing Fields. Ook dat duurde weer een eeuwigheid. Het was een ritje van zo'n 3 kwartier, dus het was al 12 uur toen ik daar aan kwam. Die tuk tuk driver was steeds aan t praten en ik verstond er zga niets van. Alleen dat happy happy wat hij steeds zij. Hij wilde blijkbaar wiet verkopen. Geen interesse dus. Bij de ingang eerst een geschilde mango gekocht aangezien ik nog niet had ontbeten. De entree was $6,- inclusief een audio guide. Ze hadden t zelfs in het Nederlands. Hoezo toeristisch. Je kreeg ook een platte grond en elke keer als je bij een plek kwam hoorde daar een verhaal bij wat je dus via je koptelefoon kon beluisteren. Echt de rillingen liepen regelmatig over je rug. De mensen werden eerst maandelijks en op t einde aan zelfs dagelijks (zo'n 300 mensen per dag) van de Tuol Sleng gevangenis naar de killing fields gebracht. Er werd ze verteld dat ze naar een ander onderkomen werden gebracht, dus sommigen kregen hoop, anderen voelden al aan dat t de laatste halte zou zijn. Ze werden 's nachts vervoerd. Aan elkaar geketend en geblinddoekt. Als ze aankwamen werden ze of meteen meegenomen om gedood te worden, maar naarmate de aantallen toenamen werden ze tijdelijk in een houten schuur (met 2 wanden om t geluid te dempen) ondergebracht. Vervolgens werd hun naam genoteerd /gechecked (om er zeker van te zijn dat er niemand ontsnapt was. Dan werden ze naar de plaats gebracht waar ze gedood werden. Ze moesten op hun knien voor t massagraf gaan zitten (daar lagen al veel lijken in te rotten, dus men wist ondanks de blinddoek echt wel dat hun laatste uur geslagen had) waar hun hoofd eraf gehakt of ingeslagen werd. Ze gebruikten alles wat voor handen was om te doden, zelfs palm takken die een erg scherpe rand hebben. Ook gebruikten ze een chemisch goedje om de rottingsgeur te maskeren. Je kunt t je gewoon niet voorstellen hoe barbaars t er aan toe ging. Soms waren mensen niet eens helemaal dood. Ik liep langs de massagraven. Het waren allemaal oneffenheden. De graven waren zo'n 5 meter diep. Gegraven door de slachtoffers. En toen ze na de val van Pol Pot ontdekt werden waren ze helemaal omhoog gekomen door alle gassen die vrijgekomen waren van de lijken. Nu zijn t kuilen omdat ze de botten hebben opgegraven om ze een eerbied waardigere rustplaats te geven. Op sommige plekken (zeker nadat t geregend heeft) komen nog regelmatig botten en tanden aan de oppervlakte. Deze worden verzameld door de mensen die er werkzaam zijn. Ook kleding zie je her en der aan een tak of op de grond liggen. Het doden ging overigens stiekem en dus werd het 's nachts gedaan onder het geschal van harde communistische mars muziek. Dit natuurlijk om t geschreeuw van de slachtoffers te maskeren. Echt, de rillingen lopen over je lijf als je t hoort. Wat een mafkees die Pol Pot. Tussendoor kreeg je ook nog verhalen te horen van mensen die deze periode overleefd hebben en ook van mensen die toen bij de Rode Khmer hoorden. Ook zij waren vaak soort van slachtoffer, aangezien Pol Pot vooral jongeren van t platteland rekruteerde omdat die niet gestudeerd hadden en door hun leeftijd erg naïef waren. Pol Pot beloofde hen en hun ouders vanalles, maar eenmaal aangesloten bij de Rode Khmer bleek dat ze voor heel andere doeleinden waren benaderd. Ze konden echter niet meer terug, want dan werden zij én hun familie gedood. Verderop waren massagraven met een houten dak erboven gemaakt (uit respect). Deze graven waren omheind met bamboe palen van ongeveer 1 meter hoog. Heel veel mensen hadden daar armbandjes omheen gedaan om hun respect te tonen. Een graf was ook met mensen waar geen hoofden bij zaten. En 1 graf was met vrouwen en baby's. Dat was echt de meest afschuwelijke. In dit graf zijn ook geen kleren gevonden, dus de vrouwen moesten zich eerst ontkleden (wat in onze cultuur al zwaar beledigend zou zijn, maar in deze cultuur nog een tikkie erger). Om t nog erger te maken werden ze ook nog vaak misbruikt voordat ze vermoord werden en hun baby's werden voor hun ogen bij de voeten vastgepakt en met hun hoofd tegen een boom geslagen totdat ze dood waren. Echt onbeschrijfelijk gewoon. Die boom staat nl naast het graf en wordt nu de "killing tree" genoemd. Er zijn toen ter tijd heel veel bloed en hersen resten op die boom gevonden en zelfs stukjes bot. Zo schaamteloos. Die boom hangt nu ook vol met gekleurde armbandjes, wat het gek genoeg een fleurige uitstraling geeft, maar wetende wat er gebeurd is een luguber gevoel teweeg brengt. Carmen, ik mijn armbandje dat ik van jou kreeg ook gedoneerd. Een betere plaats kon t niet krijgen denk ik. Uiteindelijk kwam ik bij de boom waar de luidsprekers aan hadden gehangen. Wat dubbel is, is dat dat eenzelfde boom was als waar de Boeddha verlichting bereikte. De volgende halte was t memorial. Een gebouw speciaal ontworpen voor het herdenken van de slachtoffers. Het waren er zo'n 20.000 (alleen bij de killing fields). In totaal zijn er zo'n 2 miljoen mensen vermoord in die 3 jaar tijd. Als je nagaat dat de totale Cambodjaanse populatie toen zo'n 8 mln mensen was, betekend dit dat 1op de 4 mensen vermoord zijn. Moet je nagaan. In t memorial liggen allemaal schedels en botten. Het memorial telt 17 lagen waar menselijke resten zeker gesteld zijn. Best een raar gezicht ook. Ik heb een bloem geofferd en een wierookstokje aangestoken. Daarna ben ik nog naar t bijbehorende museum geweest. Daar kreeg je nog een film te zien en er was nog een kleine tentoonstelling. Toen met de tuk tuk (die 3 uur lang gewacht had) naar t Koninklijk Paleis gegaan. Toen hij me af zette, wilde hij 's avonds afspreken. No way! Ben eerst ff een snelle loempia gaan eten want het was al 15:45 uur en ik had alleen nog maar een mango gehad. Toen ik bij t paleis kwam bleek t helaas al dicht te zijn. Wel raar want t was 16:15-16:30 uur en t zou tot 17:00 uur open zijn. Maarja, toen ben ik via de boulevard naar een Wat (boeddhistische tempel) met klooster eraan gelopen. Die bezichtigd, was een mooi gebouw en er liepen veel monniken rond. Daarna terug naar t hostel gelopen. Gedouched en m'n tas gepakt voor de busreis de dag erna. Nog een laatste Cambodjaans avondmaal genuttigd en op tijd naar bed gegaan.